جىر كوبەلەك ۇشادى جۇرەگىمنەن
ورال قۋانعان ۇلى
ىزدەيمىن
جاتساداعى قۇزار شىڭ، جولىم دا مۇز،
اسىلىمدى جوعالتپاي قولىمداعى.
پويەزيا مەن سەنىڭ جوقشىڭ بولىپ،
اقىندىقتىڭ ىزدەيمىن جولىن ناعىز.
سىرت- سىرت ءجۇرىپ تىنباعان ساعاتتاردان،
تاريحتان قاتپارلى پاراقتالعان.
سەنى ىزدەيمىن جۇيرىكتىڭ شابسىنان،
سەنى ىزدەيمىن شارق ۇرعان قاناتتاردان.
وتارداعى قويشدان جىلقشى مەن،
سۇلۋ مۇسىن ارۋدىڭ كۇلكىسىنەن.
سەنى ىزدەيمىن قاڭتارداعى بۋرالاردان،
ورەدەگى جايۋلى قۇرت ىشىنەن.
سىڭعىر-سىڭعىر سىرعالى قامستاردان،
بۋداق شاڭنان قالاتىن جارستاردا،
سەنى ىزدەيمىن قاسقايعان قاراعايدان،
باتىرلاردان ەنشىگە نامىستى العان.
بورىق ءيسى اڭقىعان كولدەردەن دە،
قۇلان جورتپاس قۋ دالا شولدەردەن دە.
سەنى ىزدەيمىن قويلاردىڭ جۋساۋىنان،
ۋىز ەمگەن كوكتەمگى تولدەردەن دە.
ايتەۋ سەنى و ولەڭ ىزدەپ كەلەم،
تىرنانىڭ تىراۋىنان دىزبەكتەلگەن.
سەنى ىزدەيمىن اق قىراۋ اراسىنان،
جۇپار ءيسى اڭقىعان قىز كوكتەمنەن.
جاتساداعى قۇزار شىڭ، جولىم دا مۇز،
اسىلىمدى جوعالتپاي قولىمداعى.
پويەزيا مەن سەنىڭ جوقشىڭ بولىپ،
اقىندىقتىڭ ىزدەيمىن جولىن ناعىز.
بەركەنىڭ اسىنا شاقىرايىن
كوكتەم لەبى كورىنگەن سۇلباسىنان،
قىدىرتىپ قيالىمدى قىرعا شعام.
اجىم ءتۇسىپ جۇزىنە اق قاعازداي،
قس قايتتى جانارىنا مۇڭ جاسىرعان.
كوكتەم ارۋ سىر توگىپ سىرعاسىنان،
ناۋىرز كەلدى تىرلىكە تىڭداتىپ ءان.
تىلەۋ تويىن جاساعان
جانى جايساڭ،
تىلەك ايتىپ قايتايىن قۇرداسىما.
جۇرەكتەردە جۇرەتىن سىر جاسىرماي،
قۇدا جەگجات تۋسقان سىرلاسما.
ساعىنشىمدى ۇيعان ساپىرايىن،
قىردا اشىعان قىمىزدىڭ تۇنباسىنداي.
قويشعا دا بارايىن بوكتەردەگى،
قارا قوسقا شاقىرىپ كەتكەن مەنى.
بوز جۋسانىڭ يىسىنە ءبىر قانايىن،
كوك شالعنعا اۋنايىن كوك بەلدەگى.
جىل ساپ كەتكەن كەزىكپەي اراعادا،
الستا جۇرە تۇعىن نار اعاما.
سىباعاسن سيلايىن ساقتاپ جۇرگەن،
ورتاق تىلەۋ حانعادا، قاراعادا.
قايتەمىز قىرىن قاراپ كۇندە جەپ مۇڭ،
شىندىعىن جەتكىزدەيىن ءبىر دەرەكتىڭ.
قارا تاستاي قابىنعان وكپە نازىڭ،
قار سۋىمەن ەرگەن بىرگە كەتسىن.
بولماسىن دەپ جانىما عاسىر ۋايىم،
اعايىندى بولە اتقان ناسبايىن.
رەنجىتكەن بولسام مەن جان بالاسىن،
بەرەكەنىڭ اسىنا شاقىرايىن،
تاعى ءبىر تاڭ اتتى
تاعى ءبىر تاڭ اتتى،
مەنىڭ سونگەن ارماندارىم ءتىرىلدى.
كۇن نۇرىمەن، ايمالاعان الاپتى،
تىمسكىلەي جۇگىردى.
تاعى ءبىر تاڭ اتتى،
اق وردامدى شاتىتىق ءۇنى تەربەدى.
شابىتىمنىڭ قۇس جولىندا جولاقتى،
ءورىلدى ولەڭ ورنەگى.
تاعى ءبىر تاڭ اتتى،
ماڭعاز تاۋلار تۇلعاسنا تەلمىردىم.
مەنىڭ قيال پىراعىما قاناتتى،
منگەسىپ اپ سەن جۇردىڭ.
تاعى ءبىر تاڭ اتتى،
جاتتى اي سۇلۋ توسەگىنە شالقالاپ.
بۇگىن كۇنەن بال ەمىزگەن ءلازاتتى،
باقىت قۇشسىن شار تاراپ!…
اقىن سىرى
شابتتىڭ گۇلىن جاعادان ىزدەپ جالىقپاي ،
تولقىندا جۇزدىك جەل ايداپ جۇرگەن قايىقتاي.
قيالدىڭ قۇسىن قياندارعا سامعاتتىق،
قىران بوپ ۇشتىق شابىتتى قۋىپ شارىقتاي.
تەلمىرىپ ايعا اسپانعا داعى قارادىق،
جىلتىلداپ جانعان اق ساۋلەدەن ءنار الىپ.
ءبىز اقىندار بولاشاق جىرعا وي سۇراپ،
سابىلسقان سارى ساعىمدى دا سانادىق.
جاقسىلقتان العاۋ ساپ ەلگە كۇن بۇرىن،
حالىقتىڭ شەرتىك ايتالماي جۇرگەن مۇڭ جىرىن.
بەتاشار ايتىپ يباعا قاراي باستادىق،
اق وتاۋلاردىڭ جىرمەنەن اشىپ تۇڭىلگىن.
ءتۇن- تۇنەك بولىپ اتا الماي جاتسا جارىق كۇن،
جارشىسى بولىپ جۇرەمىز سوندا حالىقتتىڭ.
اكەدەن تۋىپ اتاعا بالا بولمادىق،
ۇلى بوپ تۋدىق قارايعان قارا حالىقتتىڭ.
بىرەۋلەر جۇرسە جالعانشىلقتا تۇنشىعىپ،
جانىمىز كەتەر، جارىلار جۇرەك قىمسىنىپ.
قاي قاشاندا اق جانىمىزدى ارنايىمىز،
اقيقات ءۇشىن جۇرەمىز سودان تۋ تىگىپ.
التاي ايماعى قابا اۋدانى كولباي اۋىلدىق العا قستاعى
加载评论内容,请稍等......