قايتالاۋ

(ىلەزدىك اڭگىمە)

حۋاڭ جياۋلان

اناسى وتىز نەشە جاستا، بالاسى جەتى-سەگىزگە كەلگەن كەز. جاۋىندى كۇنى بولاتىن-دى.  ۇلى الدى دا، اناسى سوڭىندا كەلە جاتادى،جول تايعاق ەدى،بالا بايقاۋسىزدا كوپىردەن ۇشىپ كەتىپ، سۋعا شالىپ ەتە تۇسەدى.

توسىن جاعدايدى كورگەن انا، الا-سۇرىپ اتىلعان بويى سۋعا «كوپ» بەرەدى دە، ۇلىن شاپ بەرىپ ۇستاي الادى. وكىنىشتىسى، اناسى سۋعا مالتاۋدى بىلمەشى ەدى، بار قولىنان كەلگەنى جانىن سالىپ ۇلىن سۇيرەلەگەن بولادى.

ءدال وسى قاۋىپتى كەزەڭدە، باقىتىنا جاراي جولدان ءوتىپ بارا جاتقان سۋشىل جولاۋشى، ەكەۋىن اجالدان اراشالاپ قالادى.

نەشە ون جىلدان كەيىنگى ءبىر كۇنى، جاراتۋشىنىڭ قىيىستىرعنىنداي، انالى،بالالى ەكەۋى باياعى كوپىردەن تاعىدا ءوتىپ كەلە جاتادى.

وقساماستىعى، اناسى بول كەزدە الپىس جاستى ارالاپ كەتكەن، تۇرمىس تاۋقىمەتتى جانىن ابدەن قاجىتىپ، جۇرىس- تۇرىسى ەبدەيسىز كۇيگە تۇسكەن كەز، سولايدا تاعى دا ۇلىنىڭ سوڭىندا كەلە جاتادى.

ابايسىزدا قارت انانىڭ اياعى تايىپ ، كوپىردەن قۇلاپ كەتەدى. ارتىنا بۇرىلعان ۇلى اناسىنىڭ ءسۋعا ءتۇسىپ كەتكەنىن كورەدى، كوپىر مەن سۋ ارناسى ونشا تەرەڭدە ەمەس ەدى، ۇلى كوپىر ەرنەۋىندە تۇرىپ، قولىنداعى ىيىناعاشىن سۋعا سوزىپ، اناسىنا «تەزىرەك ۇستاڭىز »دەپ ايعايلايدى.

وكىنىشتىسى، قارات انانىڭ قول سەرمەۋگەدە شاماسى كەلمەدى، اعىن سۋ اعىزىپ الا جونەلدى.